ترس از تنهایی

ترس از تنهایی

یکی از بزرگترین ترس های بشر بوده و هست.پس اگر از تنهایی میترسی اشکالی نداره،نگران بودن از اینکه همیشه تنها بمونی در این دوران خیلی طبیعیه پس نگران نگرانی هات نباش .از ترس هات نترس،تو الان تا مدتی به این تنهایی نیاز داری پس فقط یه نفس عمیق بکش و از تنهاییت لذت ببر.


شاید فکر کنی طلاق و تنهایی به تو تحمیل شده ولی این میتونه یه امتیاز باشه!

یه مدت بدون تعهد و مسئولیت و کشمکش و قهر و دعوا و غرغر و نق نق با خودت خلوت میکنی مگه این همون آرامشی نیست که دنبالش بودی؟!
تنها باش و بدون قضاوت و سرزنش با خودت صادقانه فکر کن،به زندگی که پشت سر گذاشتی به انتخابهای درست و غلطت به تصمیم هایی که میخواهی بگیری به کارهایی که مدتها بود دلت میخواست انجام بدی ولی فرصت نمیکردی یا اجازشو نداشتی.
الان میتونی مستقل بودن رو تمرین کنی.باور کن برای خوشحال بودن نیاز به دیگری نداری.لازم نیست به بهانه تنهایی تن به هر رابطه ای بدی.میتونی از این فرصت برای رشد و یادگیری استفاده کنی.مطمئن باش قرار نیست تا ابد تنها بمونی.


وقتی دنبال علایقت میری،ورزش میکنی،کوه یا پیاده روی میری،کلاس هنری یا کارگاه آموزشی شرکت میکنی،یا حتی تصمیم میگیری تنهایی سفر کنی،تنهایی بری خرید یا خودتو به یه بستنی یا کافی شاپ دعوت میکنی میفهمی چقدر قوی ترهستی و چقدر مستقل بودن و وابسته نبودن شیرینه.چه بسا دوستای جدید و جمه ها و گروه های جدید پیدا کنی.

عشق به خود و لذت برن از تنهایی
میدونی چطوری میتونی عاشق خودت باشی؟
عشق به خود با خودشیفتگی یا خودخواهی فرق داره،بذار یه مثال برات بزنم؛
همین الان اگه ازت بپرسم تو زندگیت کی یا چی رو خیلی دوست داری چه تصویری میاد تو ذهنت؟
شاید پدر,مادر,خواهر برادر یا یه دوست یا فرزندت باشه یا حتی یه کتاب یا ماشینت یا یه لباس.حالا بگو چطوری مراقبش؟
ازش دفاع میکنی چطوری در موردش حرف میزنی یا باهاش برخورد میکنی؟
همین حس و رفتار رو با خودت هم داری؟ یا فقط بلدی خودتو سرزنش کنی با الفاظ بد خطاب کنی(من احمق،من بدبخت،...)
چقدر خودتو نبخشیدی؟ از خودت دفاع نکردی؟مراقب خودت نبودی؟


دیگران رو مقصر ندون.تو اجازه دادی چون میخواستی آدم خوبه باشی،قوی و صبور و مهربون بنظر برسی ولی با خودت مهربون نبودی. بیا کمی با خودت مهربون ترباش.اول از همه خودتو ببخش،عشق از همین بخشیدن شروع میشه.ساده س ولی راحت نیست.چون یاد نگرفتیم ولی میتونیم با تمرین یادش بگیریم. اگر طلاق گرفتی نه گناهکاری نه قربانی،تو یک انسانی با انتخاب ها و اشتباه هات.بعد از این هم هر لحظه در حال انتخاب کردن هستی ولی میتونی با کسب اگاهی و اموزش کمتر اشتباه کنی گفتم کمتر ونه هرگز. لطفا بعد از هر انتخاب اشتباهی خودتو ببخش و یاد بگیر،میتونی همین حالا خودتو بغل کنی و با قشنگترین و پر محبت ترین الفاظی که بلدی از خودت قدردانی کنی؟